زمان تقریبی مطالعه: 4 دقیقه
 

بیان (قرآن)





بیان، یکی از اسامی قرآن است.


۱ - معنای لغوی



«بیان» مصدر فعل لازم و به معنای واضح و روشن است، و به صورت مصدر و اسم فاعل متعدی، به معنای روشن کردن و روشن کننده نیز به کار می‌رود. و «تبیان» مصدر سماعی از فعل متعدی و به معنای روشن کردن است.

۲ - از اسماء قرآن



بيان، از اسما و صفات قرآن:
هذا بَيانٌ لِلنَّاسِ وَ هُدىً وَ مَوْعِظَةٌ لِلْمُتَّقِينَ.

۳ - بیان حقایق در قرآن



بيان حقايق و دلايل، به اشكال و انواع مختلف در قرآن:
وَ لَقَدْ صَرَّفْنا فِي هذَا الْقُرْآنِ لِيَذَّكَّرُوا وَ ما يَزِيدُهُمْ إِلَّا نُفُوراً.

۴ - مجادله با مردم



به مجادله پرداختن مردم (درباره حقايق)، به رغم بيان متنوع قرآن:
وَ لَقَدْ صَرَّفْنا فِي هذَا الْقُرْآنِ لِلنَّاسِ مِنْ كُلِّ مَثَلٍ وَ كانَ الْإِنْسانُ أَكْثَرَ شَيْ‌ءٍ جَدَلًا.

۵ - نفرت مشرکان



فزونى نفرت مشرکان، به رغم فزونى بيان قرآن، در تشريع حقايق:
أَ فَأَصْفاكُمْ رَبُّكُمْ بِالْبَنِينَ وَ اتَّخَذَ مِنَ الْمَلائِكَةِ إِناثاً إِنَّكُمْ لَتَقُولُونَ قَوْلًا عَظِيماً وَ لَقَدْ صَرَّفْنا فِي هذَا الْقُرْآنِ لِيَذَّكَّرُوا وَ ما يَزِيدُهُمْ إِلَّا نُفُوراً.

۶ - فرق بین بیان و تبیان



برخی مانند علامه طبرسی معتقدند «بیان» و «تبیان» هر دو به یک معنا است. طریحی میان بیان و تبیان، تفاوت قائل شده و گفته است: «بیان» روشن کردن مطلبی است؛ بی آن که دلیلی داشته باشد؛ ولی «تبیان»، روشن ساختن مطلبی با دلیل و حجت است.

۷ - وجه تسمیه



چون قرآن حجت و دلیل روشن برای همه مردم است؛ در آیه شریفه (هذا بیان للناس...) با کلمه «بیان» وصف شده است. اطلاق «تبیان» به قرآن در آیه (... ونزلنا علیک الکتاب تبیانا لکل شیء...) به این دلیل است که قرآن همه حقایقی را روشن می‌کند که بشر باید بداند و بدون آگاهی از آن‌ها نمی‌تواند راه سعادت را بپیماید. و البته قرآن کریم امور مؤثر در مسیر هدایت و تامین زندگی و سعادت بشر، در دنیا و آخرت را تبیین کرده است؛ به عبارت دیگر، هر چه از امور شرعی و دینی که مردم به آن نیازمندند، یا به صراحت (نص) و یا به احاله در قرآن آمده است؛ یعنی بیان و تعلیم برخی امور، به پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم و جانشینان آن حضرت موکول شده است. بنابراین، بیان و تبیان از اسامی قرآنند.
[۸] سخاوی، علی بن محمد، جمال القراء و کمال الاقراء، ج۱، ص۱۷۵.
[۱۳] مصباح، محمد تقی، قرآن شناسی، ج۱، ص۳۸.


۸ - پانویس


 
۱. آل‌عمران/سوره۳، آیه۱۳۸.    
۲. اسراء/سوره۱۷، آیه۴۱.    
۳. کهف/سوره۱۸، آیه۵۴.    
۴. اسراء/سوره۱۷، آیه۴۰.    
۵. اسراء/سوره۱۷، آیه۴۱.    
۶. آل عمران/سوره۳، آیه۱۳۸.    
۷. نحل/سوره۱۶، آیه۸۹.    
۸. سخاوی، علی بن محمد، جمال القراء و کمال الاقراء، ج۱، ص۱۷۵.
۹. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۶، ص۵۸۶.    
۱۰. زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن، ج۱، ص۲۷۵.    
۱۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۲۵۹.    
۱۲. طریحی، فخر الدین بن محمد، مجمع البحرین، ج۱، ص۲۷۴.    
۱۳. مصباح، محمد تقی، قرآن شناسی، ج۱، ص۳۸.
۱۴. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۱۸۰.    
۱۵. فخر رازی، محمد بن عمر، التفسیر الکبیر، ج۹، ص۱۲.    
۱۶. فخر رازی، محمد بن عمر، التفسیر الکبیر، ج۲۰، ص۹۹.    
۱۷. زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن، ج۱، ص۲۷۹.    


۹ - منبع



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «بیان ».    
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۲۳، ص۷۱، برگرفته از مقاله «بیان».    


رده‌های این صفحه : نام های قرآن




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.